Henk en Germ doen het met zichtbaar plezier
Het schoonmaken van de kantine, de bestuurs- en de kleedkamers van v.v. Gorecht, maandag ’s ochtends, onder leiding van Mirjam. Al probeer ik er altijd eerder te zijn dan half negen, ze zijn me meestal te vlug af. De deuren staan al open, de kleden liggen al buiten, ze zijn al aan het bezemen. Twee van mijn mede-gepensioneerden, op een of andere manier met de club verbonden en bereid om tijd te investeren in diezelfde club.
Door: Martin de Bruijn - december 2022
Een uurtje later komen Robert en Anne-Freek en soms ook Danny het schoonmaakteam versterken. Anne-Freek zet eerst koffie en even later zit ik naast Germ die me soms de zelfgeschoten foto’s van een zeearend of een bever laat zien. Net als ik, is hij een natuurliefhebber. Hij heeft de Onnerpolder achter zijn huis liggen dus hij kan zijn lol op. Hij heeft meer geduld dan ik om te wachten op een mooie vogel. Toen ik een keer met hem meeging, hadden we in het vizier van Germ’s telescoop een joekel van een zeearend!
Germ Abbring is in het jaar van de grote watersnood, net als ik, geboren in Onnen. Op een korte onderbreking van acht jaar in Appingedam na, is hij Onnenaar gebleven tot op de dag van vandaag. Hij vertelt me, dat hij wel kruipend van Appingedam terug wilde naar Onnen. Een gezellig en behulpzaam dorp, waarin iedereen iedereen kent. Hij is op een voor die tijd grote boerderij (vijftig koeien) te midden van acht broers en zussen opgegroeid. Ze konden goed met elkaar overweg bij de Abbrings. Na de vanzelfsprekende karweitjes op de boerderij, keken ze met zijn allen tv of deden een spelletje rummikub, voor voetbalclubs was echt geen tijd.
Germ kreeg een baan bij de Aankoopcentrale aan de Friesestraatweg, lag in dienst in Assen waar hij Leni ontmoette en met haar vormt Germ nu nog steeds een hecht koppel. Ze hebben samen een dochter en een zoon en fietsen graag samen. Zijn professionele carrière is geëindigd in winkelcentrum Paddepoel, in dienst van ABS. Daar heeft hij zijn schoonmaakvaardigheden opgedaan. Minder vond hij de overlast, die de jeugd aldaar het winkelend publiek en de winkeliers bezorgen.
Soms zit ik naast Henk van Noord , ook gepensioneerd, ook Onnenaar. Hem ken ik als de opa van Marco. Hij is zelf altijd aanwezig bij de trainingen van zijn kleinzoon en soms stapt hij in als er een trainer te weinig is. Hij leidt het team van Marco deskundig. Hij was namelijk achttien jaar rechtsachter in het eerste team van v.v. Gorecht en werd met dat team zelfs twee keer kampioen. Hij bestempelt zichzelf als een niet al te technische, maar wel snelle back. Je moest hem drie keer voorbij, voor je hem voorbij was, zeg maar. Net als Germ was hij liever niet binnen het schoolgebouw toentertijd in Onnen, maar speelde het liefst buiten. Geschiedenis was, opmerkelijk genoeg net als bij Germ, zijn minste vak. En dat, terwijl ze beiden al zo lang leven. Henk inmiddels tweeënzeventig jaar.
Hij is opgeleid tot machinebankwerker, maar kwam bij grote nieuwbouwprojecten, zoals het ziekenhuis in Delfzijl en de oude Zonnehof, als installatiemonteur te werken. Hij trouwde met Fenny Vrieling en kreeg met haar twee dochters en twee kleinkinderen. Op dit moment mantelzorgt hij voor Fenny, die zes weken moet revalideren van een zware voetoperatie.
Beiden vinden Gorecht een fijne club, ‘gemoedelijk’ is het trefwoord. Wel vindt Germ het raar, dat de rokers hun peuken zomaar op het terras laten vallen. Een peuk vervuilt vijftien liter water! Heren en dames rokers: gooi jullie peuken in het putje bij de voordeur. Dat scheelt mij ook weer bukwerk.
